از دمشق، با عشق: تمسخر مخالفان بشار اسد که علیرغم نبود امکانات، با داعش نیز میجنگند ... توسط پیجِ فیس بوکیِ طرفداران افغانی - ایرانیِ رژیم بشار اسد و گروه تروریستی حزب الله لبنان، صورت می گیرد

۱۳۹۳/۰۹/۲۱

تمسخر مخالفان بشار اسد که علیرغم نبود امکانات، با داعش نیز میجنگند ... توسط پیجِ فیس بوکیِ طرفداران افغانی - ایرانیِ رژیم بشار اسد و گروه تروریستی حزب الله لبنان، صورت می گیرد

20 - 09 - 1393 | پیج فیس بوکیِ تحولات سوریه لحظه به لحظه، وابسته به افسران جنگ نرم و مزدوران سایبریِ جمهوری اسلامی ایران، که عمدتاً توسط غیر ایرانیان (اعم از افغانی های مقیم کرده! شده! در ایران که به سختی فارسی تکلم می کنند!)، پیگیری و دنبال می شود، در یکی از جدیدترین پُستهایش، مخالفان سوری که همزمان (علاوه بر مبارزه با ارتش رژیم جنایتکار بشار اسد و همپیمانان و متحدانِ داخلی و خارجی اش) با جنایتکاران وحشیِ داعش نیز می جنگند، را بطرز بیشرمانه ای مسخره می کند! این در حالیست که اکثر کارشناسان بین المللی از موضع دفاعیِ ارتش رژیم بشار اسد (و همپیمانان و متحدانش) در سوریه، در قبال داعش و شکست های پیاپی و فاحش آن در برابرِ داعشیان، متحیر هستند و بعضی رسانه های بین المللی هم می گویند: نظام با داعش نمی جنگد (در بخشی از این لینک این موضوع، قابل مشاهده، مطالعه و تامل است).

این در حالی است که ارتش آزاد سوریه با وجود در خطر محاصره قرار گرفتن (و در آستانه ی محاصره شدن) شهر حلب توسط نیروهای ارسالی جمهوری اسلامی ایران (شامل تروریست های حزب الله لبنان - نیروهای مزدور افغانی، اجیر شدگان پاکستانی و ...) و ارتش رژیم سوریه، دهها نفر از زبده ترین (و در عین حال مورد نیازترین) نیروهایش را به کوبانی (عین العرب) فرستاده، تا دوشادوش نیروهای مدافع کُرد، با داعش و داعشیان مبارزه، و از خاک کشورشان دفاع کنند.

از دمشق ... با عشق

اگر "بوعزیزی" در تونس، با سوزاندن خود "بهار عربی" را جرقه زد، این کودکان شعار نویس درعا بودند که خشم پنهان از چندین دهه زندگی ننگین زیر سلطه خاندان اسد و انقلاب مردم سوریه را جرقه زدند. در آغاز، ملتی به پاخاسته هرگز از شعارهای "یا بشار اسد یا کشور را به آتش می کشیم" و "بشار اسد تا ابد" و ... دژخیمان بعثی "بشار اسد" نهراسیدند؛ گول اصلاحات دروغین بشار اسد دیکتاتور را نخوردند و در توهمات و فرافکنی هایی که رژیم مافیایی و وابسته سوریه آنها را دفاع از آرمان فلسطین و "جبهه مقاومت اسلامی" می نامید، فرو نرفتند. در ابتدا تجمعاتشان به 50 نفر هم نمی رسید؛ خامنه ای قیام آنها را خارج از آنچه که بیداری اسلامی می نامیدش، دانست و بشار اسد آنها را تروریست و مزدور بیگانه و میکروب خواند؛ براستی دیکتاتورها چقدر بهم شبیهند! در ماههای آخر چقدر زیارت مرقد دختر امام حسین، به یاران قصاب سوریه می چسبید! روسیه و چین 3 قطعنامه شان را وتو کردند؛ در طول چندین دهه و در آخر، پول و سرمایه من ایرانی، آتشی شد که بر سر مردم سوریه فرو می ریخت و ناخواسته و خواسته، آبروی ایرانی های صلح دوست را خدشه دار کرد ... ولی گویا گره ای به سرنوشت دیکتاتور دمشق زده بودند! حسن نصرالله، جنایات همپیمان و یار دیرینش در حمص و دیگر نقاط سوریه، را نمی دید و یا نمیخواست که ببیند! شاید سوریه معرکه ای برای آشکار شدن ادعاها و واقعیات بود. دنیا پس از ماهها گرچه بی تفاوت بود، ولی بالاخره صدای مردم سوریه را شنید. در این میان عده ای طرف جنایتکار و شکست خورده تاریخ را گرفتند و عده ای هم اینگونه نبودند و منفعت طلبی صفت مشترک تمامشان بود. دهها هزار کشته و مجروح و زندانی و آواره دادند و امروز نیز همچنان سرافرازانه تا تغییر نهایی و سرنگونی رژیم "بشار اسد" یکی از ستونهای محور پلیدی، ایستاده اند ... بسوی آینده ای پر از "بیم" و "صد البته امید" برای کشورشان سوریه ... هیچ سیاستمداری گوی جادویی ندارد! مهره چینی و بازی شطرنج سیاست میتوانست انسانی تر از اینها باشد و آینده قابل پیش بینی نیست. چه برسد به ما که بعنوان افراد عادی، تنها نظاره گر رویدادها و بازی ها هستیم؛ آن چه با دروغ و فرافکنی و تزویر به عنوان جبهه "مقاومت اسلامی" از آن یاد میشد، عملا جبهه ای برای مقاومت در برابر ملت های خود شد؛ از تهران تا دمشق ... گلوله هایشان از یک جنس بودند ... چه زود ورق برگشت. آنهایی که بر روی ملت خود سلاح کشیدند و رسوا شدند. سرگذشت قذافی ها گویی پند آموز نبود. اگر حتی روزی باشد که به فکر آن چیزی که رخداد بیفتند، خواهند گفت "چرا بیشتر نکشتیم ..."