از دمشق، با عشق: دیوید کامرون نخست وزیر بریتانیا : لندن به بشار اسد هرچیزی را که بخواهد می دهد تا از سوریه خارج شود

۱۳۹۱/۰۸/۱۶

دیوید کامرون نخست وزیر بریتانیا : لندن به بشار اسد هرچیزی را که بخواهد می دهد تا از سوریه خارج شود

العربیه فارسی : دیوید کامرون نخست وزیر بریتانیا روز سه شنبه 6-11-2012 در گفت و گو با تلویزیون العربیه با تاکید بر اینکه لندن آماده است هر چیزی که اسد بخواهد به او بدهد تا از سوریه خارج شود و انتقال مسالمت آمیز قدرت را تضمین کند، وجود پیشنهادی از سوی بریتانیا به رئیس جمهور سوریه برای کناره گیری از قدرت را نفی کرد و افزود:" من ترجیح می دهم وی در یک دادگاه بین المللی به اتهام جنایاتی که علیه ملتش مرتکب شده محاکمه گردد."

نخست وزیر بریتانیا در ادامه ضمن اعلام اینکه کشورش به قوانین بین المللی احترام می گذارد خاطرنشان سخت که لندن طرحی برای مسلح کردن مخالفان سوری در دست ندارد.

کامرون که برای دیدار با مقامات کشورهای شورای همکاری به منطقه سفر کرده است هم اکنون در کشور امارات متحده عربی به سر می برد.

وی در گفت و گو با تلویزیون العربیه تاکید کرد که بریتانیا تلاش می کند تا از طریق سازمان ملل متحد فشارهای بیشتری را به دولت سوریه وارد آورد.

کامرون با انتقاد از دو کشور روسیه و چین ، اظهار داشت :" آنها نمی خواهند که درباره بحران سوریه قطعنامه شفافی از سوی شورای امنیت صادر شود."

نخست وزیر بریتانیا افزود که کشورش به شرط انتقال مسالمت آمیز قدرت در سوریه می تواند به بشار اسد پیشنهادهای زیادی بدهد اما وی در عین حال ارائه هر گونه طرح خروج از سوریه برای اسد از سوی لندن را رد کرد.

وی در این زمینه افزود:" من ترجیح می دهم که (اسد) بخاطر جنایت هایی که بر ضد مردم سوریه مرتکب شده در یک دادگاه بین المللی محاکمه شود. "

کامرون با تاکید بر اینکه بریتانیا از نخستین کشورهایی بود که به پناهندگان سوری کمک کرده است ، گفت:" تاکنون بیش از 39 میلیون پوند برای کمک به پناهندگان شوری ارائه داده ایم".

نخست وزیر بریتانیا آنچه را که در سوریه اتفاق می افتد را "قتل عام وحشتاک" توصیف کرد و افزود : "تا کنون بیش از 40 هزار نفر کشته شده اند."

کامرون بشار اسد را یک قاتل خواند و پرسید:" چه کاری بیش از این از دستمان بر می آید؟ چگونه می توانیم برای اعمال فشار بیشتر بر اسد به مخالفان کمک کنیم؟ چگونه می توانیم با دوستانمان در منطقه برای تغییر وضع موجود همکاری کنیم؟"

نخست وزیر بریتانیا در این گفت و گو ، خواستار انتقال مسالمت قدرت در سوریه شد و ابراز امیدواری کرد که دولت جدید احترام به حقوق تمام اقلیت ها از جمله مسیحی ها را رعایت کند.

وی در بخش دیگری از گفت و گوی خود با العربیه درباره لیبی گفت :" ما به مردم لیبی برای رها شدن از شر قذافی که با رعب و حشت بر آن ها حکومت می کرد،یاری کردیم."

کامرون درباره دلایل عدم دخالت نظامی در سوریه با تاکید بر تفاوت دو کشور سوریه و لیبی ، گفت:" موضوع به مسئله نفت بستگی ندارد بلکه به وضع پیچیده سوریه در جهان ارتباط دارد."

از دمشق ... با عشق

اگر "بوعزیزی" در تونس، با سوزاندن خود "بهار عربی" را جرقه زد، این کودکان شعار نویس درعا بودند که خشم پنهان از چندین دهه زندگی ننگین زیر سلطه خاندان اسد و انقلاب مردم سوریه را جرقه زدند. در آغاز، ملتی به پاخاسته هرگز از شعارهای "یا بشار اسد یا کشور را به آتش می کشیم" و "بشار اسد تا ابد" و ... دژخیمان بعثی "بشار اسد" نهراسیدند؛ گول اصلاحات دروغین بشار اسد دیکتاتور را نخوردند و در توهمات و فرافکنی هایی که رژیم مافیایی و وابسته سوریه آنها را دفاع از آرمان فلسطین و "جبهه مقاومت اسلامی" می نامید، فرو نرفتند. در ابتدا تجمعاتشان به 50 نفر هم نمی رسید؛ خامنه ای قیام آنها را خارج از آنچه که بیداری اسلامی می نامیدش، دانست و بشار اسد آنها را تروریست و مزدور بیگانه و میکروب خواند؛ براستی دیکتاتورها چقدر بهم شبیهند! در ماههای آخر چقدر زیارت مرقد دختر امام حسین، به یاران قصاب سوریه می چسبید! روسیه و چین 3 قطعنامه شان را وتو کردند؛ در طول چندین دهه و در آخر، پول و سرمایه من ایرانی، آتشی شد که بر سر مردم سوریه فرو می ریخت و ناخواسته و خواسته، آبروی ایرانی های صلح دوست را خدشه دار کرد ... ولی گویا گره ای به سرنوشت دیکتاتور دمشق زده بودند! حسن نصرالله، جنایات همپیمان و یار دیرینش در حمص و دیگر نقاط سوریه، را نمی دید و یا نمیخواست که ببیند! شاید سوریه معرکه ای برای آشکار شدن ادعاها و واقعیات بود. دنیا پس از ماهها گرچه بی تفاوت بود، ولی بالاخره صدای مردم سوریه را شنید. در این میان عده ای طرف جنایتکار و شکست خورده تاریخ را گرفتند و عده ای هم اینگونه نبودند و منفعت طلبی صفت مشترک تمامشان بود. دهها هزار کشته و مجروح و زندانی و آواره دادند و امروز نیز همچنان سرافرازانه تا تغییر نهایی و سرنگونی رژیم "بشار اسد" یکی از ستونهای محور پلیدی، ایستاده اند ... بسوی آینده ای پر از "بیم" و "صد البته امید" برای کشورشان سوریه ... هیچ سیاستمداری گوی جادویی ندارد! مهره چینی و بازی شطرنج سیاست میتوانست انسانی تر از اینها باشد و آینده قابل پیش بینی نیست. چه برسد به ما که بعنوان افراد عادی، تنها نظاره گر رویدادها و بازی ها هستیم؛ آن چه با دروغ و فرافکنی و تزویر به عنوان جبهه "مقاومت اسلامی" از آن یاد میشد، عملا جبهه ای برای مقاومت در برابر ملت های خود شد؛ از تهران تا دمشق ... گلوله هایشان از یک جنس بودند ... چه زود ورق برگشت. آنهایی که بر روی ملت خود سلاح کشیدند و رسوا شدند. سرگذشت قذافی ها گویی پند آموز نبود. اگر حتی روزی باشد که به فکر آن چیزی که رخداد بیفتند، خواهند گفت "چرا بیشتر نکشتیم ..."